Nieuwsbrief nr. 13: Verslag bezoek aan de school in Luzira, Oeganda, in november 2014

Zondag 29 november zijn Lia en ik, na een bezoek van 3 weken, uit Oeganda gezond en wel teruggekomen. Een week eerder zijn vier mensen van onze groep van 8 teruggaan en samen met ons de overige twee. Het bezoek aan de school en de reis door het land heeft op iedereen weer een diepe en onvergetelijke indruk achtergelaten.
Uiteraard zijn de reis- en verblijfkosten door ieder van ons zelf betaald.
Wij zijn op de school op een bijzondere wijze bedankt voor wat de sponsors en voor wat wij voor de school hebben gedaan. Vele mooie toespraken, mooie cadeaus, mooie optredens van de kinderen; het hield niet op. Onze school is door het stadsbestuur van Kampala uitgeroepen tot de beste lagere school van het district Kampala !!

Even een kort overzicht van wat is gebeurd:

• Met de nieuwe directeur Charles Tamale hebben wij een heel goed contact gehad. Wij hebben er alle vertrouwen in dat hij de komende jaren de school goed zal leiden. Hij heeft ons een brief gegeven met onder meer een overzicht van alles wat met onze steun de afgelopen jaren op school is gedaan.
• Er zijn door de lokale timmerman 12 nieuwe boekenkasten gemaakt. Hierdoor kunnen de schoolboeken in de lokalen blijven zodat ze optimaal worden gebruikt.

• De 52 gebroken glazen ramen zijn vervangen en alle houten en glazen ramen zijn voorzien van sluitwerk.
• Er is uitgebreid gesproken over de offertes voor het vernieuwen van de daken van de resterende klaslokalen (de anderen daken waren in 2013 al vernieuwd). Vermoedelijk zullen deze lokalen in de maand mei 2014 van nieuwe golfplaten en worden voorzien en zullen de verrotte houten balken worden vervangen.
• De door ons van de sponsors van de schoolkinderen meegebrachte cadeaus zijn aan de kinderen gegeven. Sommige kinderen hebben nieuwe schooluniformen, schoenen en rugzakken gekregen.

• Het door de sponsors voor 2014 nog te betalen schoolgeld is door ons contant betaald.
• Tot ons genoegen hebben wij geconstateerd dat de school zelf ook initiatieven heeft genomen om met eigen middelen de school op te knappen

• De door ons meegebrachte kleding is onder meer onder de leerkrachten van de school verdeeld.
• De door ons meegebrachte lap-tops zijn door ons geïnstalleerd. Er is een router aangeschaft zodat de computers op school op het draadloze netwerk kunnen worden aangesloten.
• De lap-tops en computers zullen worden gebruikt om de leerkrachten en uiteindelijk ook de. kinderen hiermee vertrouwd te maken.

Omdat Lia en ik de indruk hadden dat kinderen van andere scholen naar onze school zijn gegaan (er was in korte tijd een toename van ruim 200 kinderen) hebben wij in de nabije omgeving gezocht naar andere door de overheid gesteunde scholen. Er bleek nog een school in de buurt te zijn, een katholieke school met ruim 2400 kinderen (in BBiina, 1 ½ km van de Luzira school). Uiteindelijk zijn wij tot de conclusie gekomen dat de toename van het aantal kinderen hoofdzakelijk te wijten was aan de toename van de bevolking in de nabije omgeving.
Overigens constateerden wij op de school in BBiina dat het toiletgebouw in een zeer slechte staat was (netjes uitgedrukt). Op ons verzoek is een offerte gemaakt van een nieuw toiletgebouw. Wij komen hierop nog terug.
Namens de directeur en leerkrachten van de school bedank ik hierbij alle sponsors.

Heerhugowaard, 5 december 2014

Ton Apeldoorn

 

Nieuwsbrief nr. 12. Bezoek van Ton Apeldoorn in febr/maart/september 2014

Deze keer ben ik van 17 februari tot 4 maart 2014, samen met een kennis van mij, Gerard Goedhard uit Nieuwe Niedorp, naar “onze” school in Luzira geweest.

Wat is er allemaal gebeurd?

1. Nieuwe directeur
Bij aankomst op de school was er behoorlijk wat commotie. De overheid had besloten, in het kader van de transfers van directeuren van de overheidsscholen, om onze directeur Charles Dexious Mukasa bij de aanvang van het schooljaar 2014 te verplaatsen naar een andere school en een nieuwe directeur te benoemen, Charles Tamale.
Dat ging niet zonder slag of stoot. De nieuwe directeur werd niet geaccepteerd door het schoolbestuur en de leerkrachten. Op verzoek van het schoolbestuur heb ik op het stadhuis gesproken met de directeur van de Afdeling Onderwijs, er zijn demonstraties gehouden, er is veel vergaderd, maar dat alles mocht niet baten.
Uiteindelijk is de rust teruggekeerd en is Charles Tamale nu de nieuwe directeur van de school. De eerste contacten per mail met hem zijn zeer positief.

2. Elektriciteit
Tijdens mijn bezoek viel het mij tijdens donkere regenachtige dagen op dat er geen lampen branden in de klaslokalen. Kinderen achterin de klas konden het schoolbord niet meer aflezen.
Besloten werd om een lokale elektricien in te schakelen, die alle bedradingen heeft vernieuwd, in alle klassen 2 TL-lampen heeft opgehangen en nieuwe schakelaars heeft gemonteerd. Ook werd de schoolbel weer gerepareerd. De vreugde onder de kinderen en leerkrachten was groot toen de verlichting weer na lange tijd tijdens donkere uren in gebruik werd gesteld.

3. Schoolgeld
Het schoolgeld voor het nieuwe schooljaar 2014 voor de sponsorkinderen is berekend, er zijn kwitanties uitgeschreven en via de leerkrachten aan de kinderen gegeven. Ik heb toegezegd het totale bedrag, € 2.332, per bank vanuit Nederland naar de bankrekening van de school over te maken. Dat is medio maart 2014 gebeurd. Na wat problemen met de overboeking is het totale bedrag op de bankrekening van de school binnengekomen.

Ik heb weer van een aantal “behoeftige” kinderen, geselecteerd op advies van de klassenleraar, foto’s gemaakt. Alle sponsorkinderen hebben een brief geschreven aan hun sponsor. Deze brieven heb ik meegenomen naar Nederland en aan de sponsors gegeven.
Een aantal kinderen heb ik een schooluniform, sokken en/of sportkleding gegeven.

4. Watertank
Gerard had opgemerkt dat de kranen op de watertanks niet goed waren beschermd, zodat deze door spelende kinderen zouden kunnen worden afgebroken. Er is op advies van Gerard door lokale mensen een ijzeren installatie rond de kranen gemaakt zodat ze niet kunnen afbreken.

5. Schoolgebouw
De 2 groepen van klas 3 (ca. 180 kinderen) zaten in een grote ruimte waar vroeger een tussenwand in stond. Deze tussenwand was totaal kapot, zodat het geluid over en weer kon gaan. De lokale timmerman heeft een nieuwe tussenwand gemaakt.
In de Nursery (kinderopvang), bestaande uit 2 lokalen in een houten gebouw, zaten drie groepen kinderen in de leeftijd van 4 tot 6 jaar. De kinderen van 4 en 5 jaar zaten in een ruimte.
In deze ruimte is door de lokale timmerman een tussenwand en een nieuwe buitendeur gemaakt.
Voor het schilderen van de buitenmuren is door mij geld achtergelaten.
In de Nursery zijn door de lokale timmerman twee nieuwe schoolborden en twee staande kasten gemaakt.

6. Apparatuur
Aan de secretaresse Lydia en aan leraar Mathius heb ik, voor hun goede werk op school, een laptop en een modem gegeven. Op deze manier leren zij met een computer om te gaan en kunnen zij beter met ons communiceren.

7. Afvalberg
Het afval van de school wordt elke dag verzameld, op de afvalberg gegooid en vervolgens in brand gestoken. Omdat niet alles verbrandde was deze berg in de loop der jaren behoorlijk groot geworden.
Ik heb een lokaal iemand gevraagd deze berg te verwijderen. Op deze plek is, op advies van Gerard, door een lokale metselaar een stenen bak gemetseld, waar in het vervolg al het brandbare afval in wordt verbrand.
Onder de ingang naar de school was een pijp voor de doorstroming van het water van de ene kant naar de ander kant. Deze pijp was als jaren dichtgeslibd, met als gevolg dat al het afval aan de ene kant bleef liggen en bij regen over de weg heen spoelde. Ik heb een paar jongens gevraagd tegen betaling de pijp weer leeg te maken, wat uiteindelijk is gelukt. Het regenwater kan er weer doorheen.

8. Aanbouw huis
Een van de leerkrachten op school, Fortunate, woont met 6 kinderen in een klein huisje bij de school. Ik heb de lokale aannemer, nadat hij een tekening had gemaakt voor een aparte slaapkamer voor de kinderen, geld gegeven voor een aanbouw.

Totale uitgaven
In totaal is door mij op school contant uitgegeven € 7.630. Aan schoolgeld is per bank overgeboekt € 2.332. Dit schoolgeld is door de sponsors van de kinderen op de Nederlandse bankrekening van de school overgemaakt.

Kort bezoek in september
In september mocht ik met een KLM’er even op en neer naar Oeganda. Zo kon ik een hele dag op school zijn. Ik heb kennis gemaakt met de nieuwe directeur Charles Tamale (komt goed en kordaat over), ik heb het nieuwe schilderwerk bewonderd, de aanbouw van het huisje van Fortunate van binnen gezien (zie 8., wat was zij blij!), de afvalbak bekeken (zie 7.) en de in februari aangelegde bedrading van de electriciteit en tl-lampen gecontroleerd (ze 2.)

Al met al is er weer veel gedaan op school. De directeur, de leerkrachten en de kinderen bedankten mij weer voor onze hulp. Deze dank moest ik weer overbrengen aan alle sponsors.
Bij deze !!
De laatste foto’s zijn weer te zien op de website www.luziraschooloeganda.nl.

Heerhugowaard, oktober 2014

Ton Apeldoorn

Nieuwsbrief nr. 11. Bezoek in november 2013

Dit keer ben ik van 2 tot 19 november 2013 naar “onze” school in Luzira geweest.
Omdat ik dit keer alleen was ben ik de hele periode in Luzira gebleven (gastvrij bij de familie Lindo in het mooie Kwera Guesthouse vlak bij de school). Ik had nu de gelegenheid uitgebreid met de leerkrachten en de kinderen te praten en gewoon eens een les bij te wonen.

Wat is er allemaal gebeurd?

1. Schoolmateriaal
Net zoals in februari afgelopen jaar ben ik weer met twee leerkrachten naar een winkel in Kampala gegaan. Een sponsor had i.v.m. een huwelijksjubileum geld voor de school ingezameld. Van dat geld en geld uit onze kas hebben wij weer veel boeken en schoolmateriaal gekocht.

2. Boekenkast
Om de boeken overzichtelijk op te bergen is een lokale timmerman aan de slag gegaan om in de ruimte die als “bibliotheek” wordt gebruikt een grote boekenkast te plaatsen.

3. Schoolgeld
Het schoolgeld dat vanaf februari door de sponsors was betaald heb ik aan de secretaresse van de school gegeven.
Tijdens mijn bezoek werden op een dag meer dan 100 kinderen naar huis gestuurd, die geen schoolgeld hadden betaald. Sommige kwamen de dagen daarna met geld weer terug, anderen kwamen niet meer terug.
Ik heb weer van een aantal “behoeftige” kinderen, geselecteerd op advies van de klassenleraar, foto’s gemaakt. Voor deze kinderen hoop ik weer een sponsor te vinden die voor het nieuwe schooljaar 2014 € 50 schoolgeld wilt betalen.
Een aantal kinderen heb ik een schooluniform, sokken en sportkleding gegeven.

4. Watertank
Afgelopen februari had ik geld achtergelaten voor een nieuwe watertank van 4.000 liter. Deze is geplaatst en wordt heel goed gebruikt.

5. Shutters
Nadat begin dit jaar voor de open ramen in de klassen 1 en 3 in totaal 9 shutters door een lokale timmerman zijn gemaakt en geplaatst heb ik nu de timmerman opdracht gegeven voor de andere lokalen in totaal 24 shutters te maken. Deze zijn inmiddels gemaakt en geplaatst, zodat bij een regenbui de klassen droog blijven.

6. Daken
Vorig jaar zijn de daken van drie klassen vernieuwd en zijn er goten geplaatst om het regenwater op te vangen.
Op dit moment worden de daken van drie ander lokalen vernieuwd en worden ook weer goten en een watertank geplaatst.

7. Toilet leerkrachten
Op het schoolterrein was een toilet voor de leerkrachten en bezoekers. Dit was niet meer dan een ruimte met een gat in de grond.
Ik heb geld achtergelaten voor de verbouwing van dit toilet. Inmiddels is dat ook gebeurd en is er nu een toiletruime met een urinoir, een Frans statoilet en een wasbakje met stromend water.

8. Examens
Tijdens de eerste twee dagen van mijn bezoek was er examen voor P7, de kinderen die de school gaan verlaten. Ik was heel benieuwd hoe serieus dat zou gaan. En het ging toch serieus !!
Alle andere kinderen van de school kregen vrijaf. Van onze school deden ca. 90 kinderen examen en van twee scholen in de buurt waren ca. 30 kinderen gekomen. Twee dagen lang waren er leerkrachten van andere scholen die controle hielden op het goede verloop van de examens. ’s Morgens vroeg werden de examens met een auto van de politie gebracht. De kinderen werden verdeeld over 6 lokalen, zodat in elk lokaal ca. 20 kinderen zaten. Voordat de kinderen naar binnen gingen werden ze allemaal gefouilleerd. Ik mocht zelfs niet in de buurt van de lokalen komen. Na twee dagen was het examen afgelopen, gingen de kinderen naar huis en de volgende dag kwamen de kinderen van P1 t/m P6 weer naar school.

8. Eindejaarsfeest
Op het eind van ieder schooljaar, eind november, wordt elk jaar op school een groot dans- en zangfeest georganiseerd. Omdat ik dat anders zou missen werd het feest dit jaar iets eerder georganiseerd. Het werd een geweldig feest met 1000 schoolkinderen en ca. 500 ouders. Er stonden er paar tenten, er was een goede geluidsinstallatie en er was ook een ceremoniemeester. Dit alles werd gesponsord door een lokale stichting, Plan Uganda. Dit met de bedoeling ouders meer bij de school te betrekken. Voor mij was het heel leuk nu ook eens de ouders van de kinderen te zien. Van 11 tot 6 duurde het feest. Iedere klas deed een of meer optredens en de beste klas kreeg als prijs een geit (die een paar dagen later voor de kinderen werd geslacht en werd opgegeten).

December en januari is de grote vakantie. Begin februari 2014 begint weer het nieuwe schooljaar.

Ik voelde mij tijdens dit verblijf weer echt thuis. Iedere dag weer werd ik door de leerkrachten en kinderen bedankt voor onze hulp. Deze dank moest ik weer overbrengen aan alle sponsors. Bij deze !!
De laatste foto’s zijn weer te zien op de website www.luziraschooloeganda.nl.

Heerhugowaard, 14 december 2013

Ton Apeldoorn

Nieuwsbrief nr. 10: Bezoek in februari 2013

Samen met mijn vrouw Lia ben ik dit keer van 7 tot 26 februari 2013 weer in Oeganda geweest en hebben wij weer “onze” school in Luzira bezocht.

Omdat wij dit keer met z’n tweeën waren konden wij alle aandacht aan de school besteden. Wij hebben uitgebreid met de leerkrachten gesproken. Ook hebben wij veel tijd besteed aan de kinderen van de Nederlandse sponsors, die het schoolgeld voor 2013 hadden betaald.

Wat hebben wij allemaal gedaan?

1. Schoolmateriaal
Met de leerkrachten hebben wij gesproken over de behoefte aan schoolmateriaal. Zo bleek dat er grote behoefte was aan schoolboeken. Het gaat zo in de klassen dat alleen de leerkracht een boek heeft en de opdrachten op bord schrijft, waarna de kinderen dit in hun schriftje overschrijven en de oefeningen maken. Wij zijn met twee leerkrachten naar een winkel in Kampala gegaan en hebben veel boeken gekocht, welke boeken de kinderen kunnen gebruiken. Voor de klassen 5 t/m 7 hebben wij van een aantal uitgaven 10 boeken per klas kunnen kopen en voor de klassen 2 en 4 van elke uitgave twee boeken. Wij hebben beloofd bij ons volgende bezoek nog meer boeken te kopen. Ook hebben wij veel schoolmateriaal gekocht, zoals linialen voor het schoolbord, krijt, stiften, pennen etc.
De schoolborden in veel klassen zaten vol met gaten. Voor de reparatie hiervan hebben wij geld achtergelaten.
Tijdens onze trip naar het zuid-westen van Oeganda hebben wij voor elke klas een rieten mand gekocht en in de klassen uitgedeeld. Deze rieten mand dient in de klas als vuilnisbak.

2. Schoolgeld
Het schoolgeld dat door de sponsors was betaald hebben wij aan de secretaresse van de school gegeven die alles keurig in de boeken heeft genoteerd. Voor elk kind heeft zij een kwitantie geschreven. Deze kwitanties hebben wij weer in de klassen aan de kinderen uitgedeeld, zodat zij en hun ouders c.q. pleegouders weten dat het schoolgeld is betaald. Van veel van deze kinderen zijn de vader en/of moeder overleden. Voor sommige kinderen hadden wij van de sponsors kadootjes meegekregen. Ook kregen de meeste kinderen van Charles, de directeur van de school, het rapport van vorig jaar uitgereikt. Dit hadden de meeste kinderen niet gekregen omdat het schoolgeld niet was betaald. De blijdschap van deze kinderen straalden van hun gezicht af.

 

 

3. Watertank
Een aantal daken van het schoolgebouw was vorig jaar vernieuwd en het vele regenwater wordt via een goot in twee watertanks van elk 10.000 liter opgevangen.
Wij hebben nu geld betaald voor een nieuwe tank van 4.000 liter. Een nieuw project is om de oude dakplaten, die vol met gaten zitten, te vernieuwen met goten, zodat het regenwater ook in de tanks wordt opgevangen.

4. Toiletgebouwen kinderen
De jongens en meisjes hebben ieder een eigen toiletgebouw. De daken hiervan zijn al eerder vervangen. Nu was het tijd om de deuren te vervangen en de muren op te knappen.

 

 

 

 

 

5. Toilet- en douchegebouw leerkrachten
Omdat de septiktank snel vol raakte is besloten het water van het douchegedeelte apart af te voeren. Hiervoor wordt een aparte waterafvoerplek gemaakt.

6. Keuken
Omdat het regenwater de veranda van de in 2011 gebouwde keuken aantastte hebben wij besloten een pad met klinkers rondom de keuken aan te leggen.

 

7. Shutters
Tijdens onze gesprekken met de leerkrachten kregen wij te horen dat bij een regenbui (en het regent heel veel, zelfs af en toe een hagelbui) het water door de open ramen naar binnen viel. Wij hebben dat zelf ook een paar keer meegemaakt. Besloten is om voor de open ramen in de klassen 1 en 3 in totaal 9 shutters door een lokale timmerman te laten maken. Inmiddels zijn deze 9 shutters geplaatst. De andere klassen komen hopelijk de volgende keer aan de beurt.

8. Computerles
Lia heeft de secretaresse van de school, Lydia, geleerd hoe ze mailtjes moet versturen en scans kan maken van de rapporten, zodat zij deze per mail naar de sponsors kan sturen.

 

 

 

9. Kleuterschool
Vorig jaar is de school begonnen met een kleuterklas (nursery). Hiervoor wordt een houten gebouw gebruikt, dat vorig jaar met ons geld is opgeknapt.

Al met al was het weer een nuttig bezoek en werden wij iedere dag weer door iedereen bedankt voor onze hulp. Deze dank moesten wij overbrengen aan alle sponsors. Bij deze !!

Heerhugowaard, 14 maart 2013

Ton Apeldoorn

Nieuwsbrief nr. 9. Bezoek in september/oktober 2012

Samen met mijn vrouw Lia en familie van Lia (in totaal 8 personen) zijn wij eind september 2012,  met maar liefst zestien koffers ruim bagage en 10 stuks handbagage, volgeladen met kleding, speelgoed, schoolartikelen en computers, weer naar ‘onze” school in Oeganda gegaan.

Wij werden weer met open armen door de leerkrachten en de leerlingen ontvangen. Het was letterlijk hartverwarmend.
Om problemen met het ter plaatse pinnen van geld te voorkomen had ik een week voor vertrek geld overgeboekt naar de bankrekening van de school (Bank of Africa in Luzira). Dit geld werd in mijn bijzijn door de schooldirecteur Charles opgehaald bij de bank, zodat ik daar ter plekke over kon beschikken.

Tijdens ons bezoek zijn bij het vorig jaar gebouwde toilet- en douchegebouw voor de leerkrachten, die bij de school wonen, dakgoten en een grote watertank geplaatst, om het vele regenwater op te vangen. Dit water wordt dan gebruikt voor het handmatig doorspoelen van het toilet en om te gebruiken voor de douche. Ook is met ons geld de septic geleegd, is een stencilprinter gekocht en is de school weer gedurende een halfjaar voorzien van internet.
Verder zijn door twee lokale timmermannen 50 schoolbanken gemaakt, met geld uit de opbrengst van de vastenactie in 2011 van de Duizend Eilandenschool te Noord-Scharwoude. Ook zijn er weer vele reparaties aan de school en aan de toiletgebouwen van de kinderen uitgevoerd.

Aan het eind van ons bezoek werden wij (zoals gebruikelijk bij bezoeken) weer getrakteerd op een geweldige dans- en zangshow van een groot aantal schoolkinderen. Het blijft altijd weer een genot om naar de enthousiaste kinderen te kijken.

Tijdens ons bezoek hoorden wij dat de ouders van een aantal kinderen op de het schoolgeld niet kunnen betalen. De school is niet zo streng dat kinderen, die niet betalen, direct verwijderd worden, maar ze kunnen in ieder geval niet aan een nieuw schooljaar begonnen.

Op deze website zijn de foto’s geplaatst van de verrichte werkzaamheden en is tevens een financieel verslag van de uitgaven tot nog toe geplaatst.

Twee mensen uit onze reisgezelschap, Nel Ruiter en Frans Wokke, zijn toen ze dit hoorden op het mooie idee gekomen om ieder voor een meisje, dat geen schoolgeld had betaald, het schoolgeld van het afgelopen jaar te betalen. Ook gaan zij voor het volgend jaar het schoolgeld voor deze meisjes betalen.
Dit goede initiatief is inmiddels door anderen opgevolgd. Wil jij ook een kind sponsoren dan zal dat zeer worden gewaardeerd. Hoe werkt dat:

Ik heb van de directeur van de school een lijstje met namen van kinderen gekregen die dit schooljaar geen schoolgeld hebben betaald. Ik heb ook foto’s van deze kinderen gekregen.
Voor 12 euro per termijn (dat is 36 euro per schooljaar) kan je een kind sponsoren. Wanneer je je bij mij aanmeld zal ik een aantal foto’s van kinderen met leeftijden mailen, waaruit je een keuze kunt maken.
De eerste termijn die betaald moet worden is de 3e termijn van dit jaar. Het kind mag dan op school blijven en het zou mooi zijn wanneer je voor dit kind ook volgend jaar het schoolgeld gaat betalen.
Dit kan je doen door per termijn 12 euro over te maken op de ING bankrekening nr. 4950869 t.n.v. Luzira School Oeganda, Heerhugowaard. Ik zal er voor zorgen dat dit geld op school terechtkomt.
Wat krijg je daarvoor terug:
1. Zoals gezegd een naam en foto van het kind.
2. Het kind zal een briefje schrijven (of mailen) met informatie over het gezin, hobby’s etc.
3. Na iedere termijn krijg je van mij per mail het rapport van het kind toegestuurd. Je weet dan de resultaten van het kind en je weet dat het kind nog steeds op school zit.
4. Wanneer wij weer naar Oeganda gaan kunnen wij iets voor het kind meenemen.
5. En het belangrijkste: Het kind kan dankzij jou naar school !!

Voor aanmelding of meer informatie kan je altijd bij mij terecht.

Heerhugowaard, 27 november 2012

Ton Apeldoorn

Nieuwsbrief nr. 8 actie Luzira School Oeganda, nov./dec. 2011

Heerhugowaard, 23 december 2011

Kort verslag bezoek aan Luzira
Van 25 november tot 15 december ben ik, samen met mijn vrouw Lia en onze reisgenoten uit Limmen, Aad en Gerie Koot, weer op “onze” school in Luzira/Oeganda geweest.
Wij hebben weer enorm genoten van de gastvrijheid van de Oegandezen en van het mooie land Oeganda. Wat hebben wij dit keer gedaan………….

1. Toilet- en douchegebouw
De 9 gezinnen van de leerkrachten die bij de school wonen (in totaal 52 personen) beschikten niet over toiletten. De toiletten van de school werden gebruikt, die bestaan uit drie gebouwtjes met alleen maar gaten in de grond en daaronder de septic tanks. Verder beschikten zij over drie douches. Dit waren niet meer dan een met roestige golfplaten kleine afgesloten ruimte.

Op de plek waar bij onze aankomst nog bananenbomen en een grote boom stonden, heeft onze lokale aannemer Philip met zijn mensen een gebouw neergezet van 8 bij 4 meter met 8 toiletten en 4 doucheruimtes. Onder dit gebouw is een grote septic tank gebouwd bij 4 bij 4 meter en 4 meter diep. De toiletten en douches hebben geen eigen watervoorziening. Het douchehokje is eigenlijk alleen maar een kale ruimte zonder enige voorziening. Omdat het leidingwater erg duur is wordt gebruik gemaakt van regenwater, dat in een watertank wordt opgevangen. Dit water wordt dan gebruikt om na het toiletbezoek de handen te kunnen wassen en water in een teiltje te halen om in de doucheruimte over je heen te gieten. Bij ons vertrek was het gebouw nog niet helemaal af.

Een week later is het gebouw door Stefan Ottenbros en zijn vriendin Marieke, die toevallig in de buurt waren, officieel geopend.

2. Nieuw dak voor drie klaslokalen

Nog voor de aanvang van het nieuwe schooljaar, eind januari 2012, zal de lokale aannemer op drie klaslokalen, die zich vlak bij de keuken bevinden, nieuwe roestvrije ijzeren golfplaten  plaatsen met nieuwe goten, genoeg om na een paar fikse regenbuien twee grote watertanks van elk 10.000 liter te vullen. Dit regenwater wordt gebruikt voor de keuken en door de kinderen, die hiermee hun zelf meegebrachte bordjes en kommen schoonspoelen.

Wij hebben uitgerekend dat dit regenwater voor een groot deel van het jaar voldoende is.
De oude golfplaten worden weer gebruikt ter vervanging van kapotte platen op het toiletgebouw van de schoolkinderen.

3. Afscheidsfeest grote vakantie
Het schooljaar in Oeganda loopt van februari tot december. De 1e week van ons bezoek was de laatste schoolweek voor de grote vakantie. In die week werden wij getrakteerd op een geweldig zang- en dansoptreden door ca. 100 kinderen. Er was een feestje georganiseerd voor de kinderen van groep 7, die de school gingen verlaten, aan alle kinderen werden rapporten uitgedeeld en tenslotte mocht ik op de laatste dag van het schooljaar op het schoolplein, waar alle kinderen en leerkrachten bij aanwezig waren, het schooljaar afsluiten.

4. Overige
Voor elke klas hebben wij een groot prikbord gekocht, wij hebben op de computer van de school een webcam geïnstalleerd, wij hebben weer veel meegenomen kleding en 20 voetballen met pompen uitgedeeld en twee laptops afgegeven. Aad heeft voetbaltraining en Lia heeft computerles gegeven. En ik heb uitgelegd hoe een nota van de elektriciteit moet worden gelezen en hoe elke maand de meterstand moet worden gecontroleerd.

Het waren vermoeiende, maar ook weer heel dankbare weken, waar wij alle vier meer veel plezier en genoegen aan terugdenken.

Ton Apeldoorn

Verslag van het bezoek aan Oeganda van 25 oktober tot 10 november 2010

Maandag 25 oktober
Voor de 3e keer sinds de aanvang van ons project vertrok ik op 25 oktober, samen met mijn vrouw Lia en dochter Vonne, naar Oeganda.

De reis verliep prima, er was uitstekende service aan boord en dinsdagochtend rond half acht landden wij op de luchthaven van Entebbe. Nadat wij vlot en vriendelijk waren geholpen met de formaliteiten haalden wij onze 9 koffers op en liepen daarmee naar buiten. De zon en warmte kwamen ons tegemoet. Buiten stond Miriam, de directrice van de school, ons al op te wachten, samen met haar man, Joshua. Wij werden hartelijk verwelkomd. Joshua had een pick-up met open laadbak meegenomen, waar alle koffers goed inpasten. Miriam had haar eigen auto mee.

Rond half 12 gingen wij op weg naar de school. Daar werden wij hartelijk verwelkomd door Charles, de onder-directeur. Wij zouden alle klassen langsgaan om de kinderen en leerkrachten te ontmoeten.
Het werd een groot feest. In elke klas stonden de kinderen op en begonnen hard te klappen. Ik deed een klein woordje en vroeg aan de kinderen of zij nog wisten wie ik was. Uit volle borst werd geroepen “Uncle Ton”. Ik stelde Lia en Vonne voor en vertelde dat Vonne die dag jarig was. Dat was een reden voor de kinderen om luidkeels “Happy Birthday” te zingen. Bij het verlaten van de klas werd er weer hard geklapt. En zo ging dat bij alle 12 klassen. In een klas werd door de kinderen een stukje opgevoerd met zingen en dansen en in een andere klas werden oranje ballonnen (die had ik de vorige keer meegenomen) opgeblazen.
Van Miriam kreeg Vonne een grote Happy Birthday cake, die Vonne moest aansnijden.
Daarna liepen wij over het schoolterrein en zagen dat het er heel verzorgd uitzag. De klaslokalen waren van binnen en buiten geschilderd, in alle klassen hingen boekenkasten, het pad lag er keurig bij, er waren plantjes gepland in de perken, er stond in een perkje een mededelingenbord, er hing een ideeënbusje, er was een hok gebouwd voor kippen, waarvan de eieren en vlees voor de leerkrachten, die bij de school woonden, zouden worden gebruikt. De kippen moesten nog worden gekocht. Er was een varkenshok op een verhoging gebouwd, waar een groot varken met kleine biggen in lag. Het hele schoolterrein zag er netjes uit. Kortom, in vergelijking met ons 1e bezoek aan de school in maart 2007, zag dit er prachtig uit. Wij konden allemaal met eigen ogen zien dat het geld goed was besteed.

Na de lunch in het dorp hebben wij met Miriam en Charles onze plannen besproken. Wij zouden dit keer kijken wat wij nog voor de school konden doen, met in ons achterhoofd de resultaten van het onderzoek van de 5 Leidse studenten. Miriam kwam met een aantal ideeën.

Nieuwe klaslokalen
Miriam wilde heel graag een aantal nieuwe klaslokalen, waaronder een voor computerles, maar wij zeiden al dat wij op dit moment niet voldoende geld hadden, zelfs niet voor twee lokalen. Ook al omdat er nog andere dringende zaken gedaan moesten worden.
Philip, de ingenieur, die al meer klussen had gedaan, kwam langs om samen te bespreken wat de wensen waren en op welke plek de lokalen gebouwd zouden kunnen worden. Philip zou een begroting maken en heeft ons dat de volgende dag gegeven, met daarbij een uitgebreide toelichting. Wij hebben Miriam wel duidelijk gemaakt dat wij op dit moment niet voldoende geld hadden en dat wij dit ook in Nederland moesten bespreken.

Afmaken van het pad
Zo moest het pad naar de poort nog afgemaakt worden, wat tijdens mijn vorig bezoek keurig was aangelegd.
Om dit af te kunnen maken moest Philip langskomen. Zijn bedrijf had het grootste deel van het pad en de perken aangelegd. Philip kwam langs en samen hebben wij uitgemeten en afgesproken wat nog gedaan moest worden. Het werk zou over ruim een maand uigevoerd worden, want begin december begon de grote vakantie, en dan kon het werk worden gedaan zonder dat men last had van de kinderen. Het schoolseizoen in Oeganda loopt van februari tot december.
Ik zou het benodigde geld overmaken op de bankrekening van de school. Dat had ik inmiddels twee keer eerder gedaan en dat was prima verlopen. Geld ter plekke pinnen was ook al heel moeilijk en ook nog niet zonder gevaar, gezien mijn aanhouding door de politie in maart van dit jaar.

Shutters
Miriam wilde graag shutters voor de ramen van de klassen omdat het regenwater naar binnen kwam. Dat plan moet nog verder worden uitgewerkt.

Watertanks
Er was een probleem met het opvangen van het regenwater. Er stonden vlak bij de keuken twee plastic watertanks van ieder 10.000 liter, waarvan een tank niet meer functioneerde omdat de leiding van de goot naar de tank was afgebroken en de goot ook kapot was. De andere tank functioneerde nog wel maar de leidingen waren voor een deel kapot en de kranen werkten niet meer. Omdat het veel regent in Oeganda en water schaars en kostbaar is was het belangrijk om dit regenwater te gebruiken. Dit water wordt gebruikt door de kinderen om hun bekers en borden schoon te spoelen en ook om de planten op het schoolplein in de droge periodes water te geven.

Om te kijken wat gedaan zou kunnen worden en hoeveel dit zou gaan kosten werd Philip erbij gehaald. Hij zou, samen met een loodgieter, een begroting maken en ons dit de volgende dag geven.
Op donderdag gaf hij ons de begroting, die wij met Miriam hebben besproken. Na ons akkoord gaf ik Philip de eerste aanbetaling en zou hij de volgende dag direct aan de slag gaan.

Keuken
Met Miriam hebben wij gesproken over het feit dat Jaap en een paar bouwvakkers uit Limmen volgend jaar maart een nieuwe keuken willen bouwen, met behulp van de leerlingen, die op die manier zouden leren hoe dit gedaan wordt. Vorig jaar was er met sponsorgeld al een nieuwe over gebouwd, maar omdat eerst op de grond werd gestookt en gekookt en de ovens hoger stonden, kon niet goed meer geroerd worden omdat de lepels het dak raakten.
Miriam vond dit een goed idee. Ik zou aan Philip vragen om een tekening te maken en aan te geven hoeveel dit aan materiaal zou gaan kosten.

Project Vonne
Vonne had thuis vragenlijsten gemaakt voor de leerkrachten van de school. Uit haar onderzoek zou moeten blijken of het nodig en nuttig was dat leerkrachten bij de school in huisjes zouden wonen en wat de kosten zijn wanneer zij van buiten moesten komen. Vonne heeft deze vragenlijsten persoonlijk aan de leerkrachten uitgereikt en tevens een klein cadeautje aangeboden.

Kleding en schoolspullen
Van de 6 koffers met kleding en schoolspullen, die wij hadden meegenomen, hebben wij er 3 op donderdag meegenomen naar school. De schoolspullen werden aan Miriam gegeven en de kleding aan de kinderen in de klassen uitgedeeld, met name aan de kinderen in de houten lokalen, die niet officieel op school zitten omdat de ouders geen schoolgelden kunnen betalen.
Het uitdelen door Lia en Vonne was één groot feest.

Elektriciteit
Ca 1 jaar geleden is de elektriciteit van de school afgesloten, omdat de rekening die tot 7.000 euro was opgelopen, niet was betaald. Stroom wordt op school slechts gebruikt voor de twee computers op kantoor, de koelkast en de waterzuiveraar. In de klassen is geen licht. In de huisjes, waar de leerkrachten met familie wonen, wordt ook stroom gebruikt maar die wordt ’s avonds en in de weekenden buiten de meter om omgeleid.
Ik heb het afgelopen jaar aan Miriam verschillende keren gevraagd hoe ze dit probleem op wilde lossen. De openstaande rekening kon nooit door de school worden betaald. En Miriam wilde graag een lokaal waarin computerles zou worden gegeven, maar dat gaat een beetje moeilijk zonder stroom. Ze kwam nu met de oplossing: wanneer zij een hooggeplaatst iemand 1700 euro contant zou betalen, zou de meter weer op nu worden gezet. Zij was het met mij eens dat dit pure corruptie was, maar een andere oplossing is er niet. Iedereen klaagt in Oeganda over corruptie, maar zolang iedereen zijn steentje daaraan bijdraagt zal dit blijven bestaan.
Ik heb Miriam toegezegd dat ik de 1700 euro via de bank aan de school zou overmaken. Ik had inmiddels enkele kleine bedragen naar de rekening van de school overgemaakt en dat was elke keer goed gegaan.

Herkenning op straat
Wanneer Lia, Vonne en ik op het schoolplein en buiten op straat liepen werden wij door de kinderen en leerkrachten hartelijk begroet en werden vele handen geschut. Iedere keer hoorden wij de kinderen roepen ‘Uncle Ton, Aunt Lia en Aunt Vonne”. Veel kinderen wilden ons ook aanraken, want een blanke huid zien zij niet vaak. Het kost af en toe moeite de kinderen van ons los te schudden.

 

Het bezoek aan de school werd onderbroken door een rondreis naar het noorden van Oeganda, het Kidepo National Park.

De laatste dagen van ons verblijf waren wij weer op school. Op school hebben wij nog een aantal enquêteformulieren uitgereikt en weer verzameld en werden kleren uitgedeeld in P1. Ook een aantal leerkrachten waren actief om zich wat kleren toe te eigenen. Met Miriam en Charles zijn wij naar het huis van Charles gegaan, waar een kamer gebruikt werd om de spullen van de Duizend eilanden school op te slaan. Hier lagen ook spullen, die Miriam van Piet van Noah’s Ark had gekregen. Een aantal spullen was gegeven aan de kinderen van P7, die afgelopen week examen hadden gedaan. Wij hebben nog gekeken op welke plek het beste het toiletgebouw gebouwd kon worden. Op de laatste dag zijn wij alle klassen langs gegaan om afscheid te nemen van de leerkrachten en de kinderen. Miriam en Charles brachten ons naar de Guesthouse, waar wij afscheid namen van elkaar. Vlak voor ons vertrek naar huis hebben wij in Entebbe Klaas Zomerdijk en zijn familie bezocht.

Nieuwsbrief nr. 7 actie Luzira School Oeganda, augustus 2011

Beste mensen,

Van 12 tot 28 maart 2011 ben ik, samen met mijn reisgenoten uit Limmen, Co Min, Jos Zomerdijk, Jaap Metselaar en Willem Veldt, in Oeganda geweest, om te klussen op “onze” school in Luzira, een buitenwijk van de hoofdstad van Oeganda, Kampala.
Ons bezoek heeft niet alleen op de school zelf en in Luzira, maar ook op onszelf diepe indruk gemaakt. Wij hebben hard gewerkt, het heeft ons veel energie gekost, maar wij hebben er heel veel waardering en dankbaarheid voor teruggekregen.
Over het algemeen hoor en lees je negatieve berichten over Oeganda. De praktijk is echter heel anders en ik kan daar over meepraten, want dit was mijn 5e bezoek aan, zoals Oeganda ook wordt genoemd, de Parel van Afrika. De mensen zijn vriendelijk, je merkt niets van criminaliteit, ook al loop je als enige blanke in Luzira of waar dan ook.

Onze “missie” was dit keer het bouwen van een keuken voor de ruim 900 kinderen, die iedere dag op school te eten krijgen. De oude keuken, groot ca. 6 x 4 meter, was een onderdeel van een groter gebouw. Naast de keuken was een kantine, althans het wordt kantine genoemd, een hokje van 4 x 4 meter, met een luik waarachter twee mensen zitten die wat snoep aan de kinderen verkopen. Naast de kantine is het kantoortje van Charles, de onderdirecteur van de school, en daarnaast is nog een kleine opslagplaats.

Tijdens ons eerste bezoek aan de school in 2007 werd in de keuken op drie plekken op open vuur het eten voor de kinderen gekookt. In 2009 zijn met geld van ons project twee ovens gebouwd. De muren stonden echter op het punt van instorten, het dak was te laag en lek en er werd nog steeds op een plek op open vuur gekookt. Kortom, er moest iets gebeuren.

Voor wij heengingen kreeg ik op verzoek van een aannemer uit Luzira een prijsopgave voor de bouw van een kompleet nieuw gebouw. Dit zou ongeveer € 35.000 moeten kosten. Uiteindelijk hebben wij alles voor een groot deel zelf gebouwd en gerenoveerd voor ca. € 7.000. Toen wij weggingen was het nog niet helemaal af, maar dat zou door de lokale aannemer de komende dagen worden afgemaakt. In april is het afgemaakt en het is uiteindelijk een voor lokale begrippen heel mooi gebouw geworden. De keuken en kantine waren samen ongeveer 40 m2, maar op verzoek van de schoolleiding is dit ca. 20m2 groter geworden. Het dak, bestaande uit ijzeren golfplaten, is grotendeels vernieuwd, om het hele gebouw is een veranda gebouwd, waar de kinderen op kunnen zitten om te eten, en er is een stuk rond de keuken bestraat. Daarnaast is een nieuwe oven gebouwd en zijn de twee door ons twee jaar geleden betaalde ovens gerenoveerd. Tot slot is een schoorsteen gebouwd, zodat de rook van de ovens niet meer in de keuken komt, maar nu rechtstreeks naar buiten gaat. Kortom, er staat nu een gebouw waar wij heel trots op zijn, maar nog belangrijker, waar de school heel blij mee is. Het resultaat van dit alles is op bijgaande foto’s te bewonderen.

Verder zijn er weer schoolboeken en lesmateriaal voor de leerkrachten gekocht, zijn de twee “toiletgebouwen” voorzien van nieuwe waterleidingen, zodat de leerlingen en leerkrachten hun handen weer kunnen wassen, is de greppel langs de school schoongemaakt, is de bestrating rond de watertanks hersteld en hebben wij 10 koffers met kleding en schoolspullen, waaronder vier laptops, aan de leerkrachten van de school gegeven. Een deel van de kleding hebben wij zelf aan de plaatselijke bevolking uitgedeeld. En de dankbaarheid die je hier allemaal voor terugkrijgt is met geen pen te beschrijven; dat moet je zelf meegemaakt hebben.

Tenslotte heb ik veel brieven en tekeningen van de kinderen van de Duizendeilandenschool in Noord-Scharwoude op de school in Luzira uitgedeeld (tot groot enthousiasme van de kinderen in Luzira), terwijl de kinderen in Luzira weer heel veel brieven hebben teruggeschreven en veel tekeningen hebben gemaakt. Er zijn ook veel handwerkstukjes gemaakt die op de Duizendeilandenschool op de fancy fair op 15 april zijn verkocht. De totale opbrengst van de vastenactie in maart/april 2011 op de Duizendeilandenschool bedroeg € 2.719.

Op de een na laatste dag van ons bezoek aan de Luzira school werden wij verrast met een groot afscheidsfeest van alle kinderen en leerkrachten op het schoolplein en een zang- en dansoptreden van een aantal kinderen.

In het voorjaar van 2011 zijn ook nog de huisjes van de leerkrachten naast het schoolterrein opgeknapt.
Alles bij elkaar heb ik deze keer ongeveer € 15.000 contant uitgeven. Er is nog voldoende geld over om twee nieuwe klaslokalen te bouwen. De schoolbanken en borden, die in deze lokalen komen te staan, worden betaald met geld wat is verdiend met de vastenactie van de Duizendeilandenschool in Noord-Scharwoude.
Maar daarmee zijn wij er nog niet. Wij willen ook nog een douche- en toiletgebouw voor de 9 gezinnen van de leerkrachten, die naast het schoolterrein wonen, laten bouwen. Kortom, er is nog steeds behoefte aan geld.

Moe maar voldaan zijn wij zondag 28 maart weer in Nederland aangekomen. Een selectie van de vele foto’s die zijn gemaakt, is weer op de website geplaatst, evenals een financieel verslag.

Groeten,

Ton Apeldoorn

In juli 2010 op bezoek bij de Luziraschool. Verslag van 5 Leidse studenten.

De Studentenvereniging voor Ontwikkelingssamenwerking Leiden werkt aan kennisverbreding over ontwikkelingssamenwerking en aan draagvlakversterking. Daarom organiseert ze ieder jaar een studiereis, zodat studenten op een laagdrempelige manier hun kennis kunnen vergroten over Ontwikkelingssamenwerking in de praktijk.

Dit jaar ging de studiereis naar Oeganda. Met twintig studenten zijn we drie weken langs verschillende projecten getrokken. Een van die projecten was de Luziraschool die door een door Jaap Metselaar en Ton Apeldoorn opgezette vereniging financieel wordt ondersteund. Vijf van de reisleden, die deel uit maakten van themagroep onderwijs, hebben daar een week lang rondgekeken en meegelopen, om van dichtbij te bekijken wat de uitwerkingen van deze steun zijn. Wij werden warm verwelkomd door de leraren en leerlingen, al onze vragen werden uitgebreid beantwoord en wij kregen de kans om in alle klassen even langs te gaan.

Zo hebben we in iedere klas goed kunnen kijken hoe het onderwijs eruit zag en mochten we ook zelf wat voor de klas komen vertellen. In de kleinste klassen hebben we de kinderen een Nederlands liedje geleerd, met de kinderen gespeeld en gelezen in de vrije ruimte. Aan het eind van onze tweede dag in Luzira zijn we met de directrice naar de markt gegaan om spullen te kopen voor een wat serieuzer lesje over Nederland. Alle kinderen vonden het heel leuk om te leren waar wij vandaan kwamen, en toen we ze een zinnetje Nederlands leerden deden ze allemaal mee. Met de vouwblaadjes en knutselspullen hebben we ze vervolgens windmolens laten maken. Dit pakten ze snel op en voor we het wisten waren de vouwblaadjes op en lagen er allemaal gekleurde molentjes op de tafels. Deze les hebben we in alle klassen herhaald.

Op die manier hadden we genoeg tijd om in contact te komen met de leraren en de leerlingen. We kwamen erachter dat de Luziraschool op zichzelf nu een goed draaiende school is met prima voorzieningen. Hoewel de klassen erg groot zijn, hebben alle kinderen een plekje en geven de leraren enthousiast les. Ook het schoolgebouw ziet er goed uit. De muren zijn geverfd, de toiletten zagen er netjes uit en er wordt goed op hygiëne gewezen. Een hele verbetering ten opzichte van andere schooltjes die we tijdens onze reis zijn tegengekomen. Daar zaten de kinderen vaak uren in afvallige gebouwtjes zonder leraar.
We hebben daarom met eigen ogen kunnen zien hoe belangrijk de bijdrage van Jaap en Ton is. Uiteraard zijn er enkele onderdelen waar nog aan gewerkt kan worden, zoals de verbetering van de leraren huisjes of de verbouwing van de keuken, maar we hopen met name dat de kwaliteit van het onderwijs blijft zoals het is en dat de kinderen nog jaren op een fijne manier les kunnen krijgen op de Luziraschool!

4e Nieuwsbrief actie Luzira School Oeganda, maart/april 2010

Hieronder volgt het verslag dat ik heb gemaakt tijdens ons bezoek aan Oeganda van 20 maart tot 3 april 2010.

Het is nu woensdagmiddag 24 maart.
Wij worden in het huis van Klaas Zomerdijk weer goed verwend. Twee dames zorgen voor het ontbijt en de lunch, de kamers worden elke dag opgeruimd en de was wordt gedaan. En Klaas zorgt er wel voor dat wij ons niet vervelen.

Zondag, onze eerste dag, ben ik even bij de school langsgeweest. Ik werd door Charles, de onder-directeur, die op het schoolterrein met zijn gezin woont (met nog 9 andere gezinnen van leraren), hartelijk verwelkomd. In zijn armoedige huisje kreeg ik een kommetje warm water om mijn handen te wassen, voordat ik aan een heerlijk ei-gerecht mocht beginnen. De school en het terrein zagen er nog precies zo uit als toen wij een jaar geleden waren vertrokken. Een deel van de klaslokalen waren wel in de tussentijd (van ons geld) geschilderd en langs het hek waren wat plantjes gezet. De muurschildering, die vorig jaar was aangebracht, zag er nog goed uit. Het was afgeschermd met paaltjes en wat prikkeldraad, zodat de kinderen er niet met hun handen aan zouden kunnen komen.

 

Op maandagochtend werden wij op school door Miriam, de directrice, en de andere leraren ook hartelijk verwelkomd. Met Miriam heb ik een inventarisatie gemaakt van wat er zoal gedaan zou kunnen worden. Hieruit werd een eerste keuze gemaakt, waar direct mee kon worden begonnen.
We werden al direct met een probleem geconfronteerd. De school was half februari afgesloten van elektriciteit omdat de rekening van zo’n 7000 euro niet betaald was en ook niet betaald kon worden. Volgens Miriam klopte de rekening niet, maar er was dus geen stroom. Zoveel stroom wordt er trouwens niet gebruikt; er zijn twee gammele computers, een koelkast, wat lampjes (niet in de klaslokalen) en natuurlijk is er stroom nodig voor de waterzuiveraar, die vorig jaar door ons was gekocht en die het dus ook niet deed. Klaas wist hier wel een oplossing voor. Met Jaap ging hij naar een lokale kennis, die direct langskwam en iets met de meterkast deed (niet legaal), waardoor er direct weer stroom was. Deze man gaat ook nog de gammele meterkast op onze kosten vernieuwen. Miriam was heel blij, maar toch ook wel bezorgd wat de consequenties zouden kunnen zijn wanneer men hier achter zou komen. Maar we hadden weer stroom. Dinsdag werd weer een nieuwe elektriciteitsrekening bij de meter gevonden.
Ik heb aan Miriam en Charles de ca. 180 brieven laten zien van de kinderen, die de Duizend Eilandschool hadden geschreven. Zij vonden het ook een heel leuk idee dat de kinderen van hun school een brief zouden terugschrijven. Dat moest zeker lukken voor wij weer terug naar Nederland zouden gaan.

Waar zijn wij zoals mee bezig?

Boekenkasten
In totaal zijn er voor de 850 leerlingen 10 lokalen. De kinderen van klas 1 en 2 zitten ieder in een eigen klas. Eigenlijk hadden deze klassen ook in twee moeten worden verdeeld (zoals de andere klassen) maar meer ruimte is er niet, dus moeten zo’n 100 kinderen in klas 1 en 100 kinderen in klas 2 zitten. In klas 3 zitten ook zo’n 100 kinderen in twee lokalen, waar een lokaal van gemaakt is. Verder zijn er 2 klassen voor klas 4, 2 voor 5 en 2 voor 6 (oost en west). Daarnaast zijn er twee houten barakken, waar zo’n 80 kinderen van 5 tot 18 jaar in zitten. Deze kinderen horen eigenlijk niet op deze school omdat de ouders geen schoolgeld kunnen betalen (12 euro per jaar). Deze kinderen, die dus ook geen schooluniform dragen, worden enkele uren per dag beziggehouden. Dit komt meer voor in Oeganda en wordt genoemd BEUPA (Basic Education Urban Poor/Poverty Areas).De regering betaalt de scholen hiervoor een klein bedrag welk bedrag door buitenlandse hulporganisaties wordt gefinancierd.

In elke klas wilde Miriam een grote afsluitbare boekenkast (er waren slechts twee kasten). Met deze boekenkast zou niet meer met boeken gesleept hoeven te worden. Er werd een timmerman binnen een paar minuten opgetrommeld (in Luzira zijn heel veel kleine meubelmakers), die op advies van Miriam een tekening en een offerte ging maken. Na akkoord van Miriam werd door mij direct de betaling van het materiaal gedaan. Vrijdag zou de eerste kast klaar zijn en we konden kijken naar de vorderingen in de werkplaats om de hoek van de school.
De andere 7 kasten zouden de weken daarop geplaatst worden.

Publicatiebord
Miriam wilde graag op het schoolterrein een publicatiebord, waarop de kinderen allerlei dingen voor de school zouden kunnen lezen. Ook wilde zij graag een ideeënbox. Ook hier werd weer een timmerman bijgehaald, tekeningen gemaakt, offerte gemaakt, kosten ca. 200 euro totaal,
aanbetaling gedaan en men ging direct weer aan de slag.

 

Aanleg pad en plantenbakken

Het schoolplein (als je dat een plein mag noemen) bestaan uit rood zand, keien, grind en boomwortels en geen enkel vlak stuk. Bij regen (en het regent er veel) wordt het een modderpoel en bij droogte wordt de hele omgeving rood vanwege de stof. Miriam wilde graag een pad langs alle lokalen, afgezet met wat plantenbakken. Het pad zou in het begin 3 meter breed moeten worden, zodat men eventueel met de auto bij het kantoor kon komen, en aan de andere kant twee meter, zodat je met z’n vieren naast elkaar kan lopen. Voor de keuken, waar de kinderen iedere dag buiten op het zand moesten eten, werd zou een stuk van 10 bij 10 meter bestraat worden.
Er werd een ingenieur gebeld die maandagmiddag langskwam en een tekening ging maken en vervolgens de offerte. Hij kwam uit op een bedrag van ca. 5.500 euro, wel veel geld, maar het schoolterrein zou er wel een heel stuk van opknappen. De specificatie van de offerte was heel nauwkeurig, zodat alles precies nagerekend kon worden, onder het toeziend oog van Charles en Miriam. Uiteindelijk gingen wij akkoord. Dinsdagochtend kon ik de eerste aanbetaling doen, zodat men dan direct kon beginnen.

Op dinsdagochtend heb ik gepind wat ik maximaal die dag kon pinnen en betaalde ik hiermee de ingenieur. De werklieden begonnen gelijk met de houwelen grond vlak te maken (op blote voeten). Er komt geen machine aan te pas. Met vrachtauto’s werd dinsdag en woensdag ladingen zand en grind gebracht. Er was direct volop activiteit op het schoolplein.

Hekwerk
Vorig jaar was er met ons geld een hekwerk rond de school geplaatst. Op hetzelfde schoolterrein, maar afgescheiden met wat gaaswerk, staan een aantal huisjes voor de gezinnen van de leraren. Dat deel was voor zo’n 100 meter niet afgesloten, zodat iedereen toch nog vrij gemakkelijk op het schoolterrein kon komen. Het verzoek van Miriam was om op dat open stuk ook met palen af te grenzen. Om het toch toegankelijk te maken moest er nog wel een poort komen.

De man, die vorig jaar voor het hekwerk had gezorgd, werd gebeld en direct kon worden uitgemeten hoeveel palen en gaaswerk nodig was. Ook hiervoor werd weer een offerte gemaakt (ook alles nauwkeurig omschreven). Na akkoord werd dinsdag de eerste aanbetaling gedaan en konden de betonnen palen worden gekocht. De arbeiders begonnen direct met een houweel de gaten te graven (met blote voeten). Woensdag zaten alle 32 palen al stevig in de grond. Omdat ik niet meer geld kon pinnen moeten de arbeiders wachten met verdergaan tot donderdagochtend, wanneer ik weer een aanbetaling voor het materiaal kan doen.

 

Uitwisseling brieven en tekeningen

Een week voor ons bezoek had Klaas Zomerdijk vanuit Oeganda tekeningen meegenomen, die de kinderen op de school in Luzira hadden gemaakt voor de kinderen op de Duizend Eilandenschool in Noord-Scharwoude. Deze kinderen hadden weer voor ca. 180 kinderen in klas 6 (leeftijd 10-15 jaar) op de school in Luzira brieven geschreven. Deze brieven had ik meegenomen om uit te delen aan de kinderen van klas 6.
Maandagochtend ben ik begonnen om de eerste brieven uit te delen. Dat werd nog een heel gedoe, omdat veel kinderen of niet meer op school zaten of afwezig waren. Met veel enthousiasme werden de brieven in de klas in ontvangst genomen en werd direct toegezegd dat er weer een brief zou worden teruggeschreven en dat de brieven voor ons vertrek klaar zouden zijn om mee te nemen.
Dinsdagochtend ben ik hier weer verder mee gegaan. Op woensdagochtend heb ik tekeningen, die de kinderen in Noord-Scharwoude van de 1^e groepen hadden gemaakt, onder groot enthousiasme uitgereikt aan de kinderen van klas 1.De juffrouw verzekerde mij dat eind volgende week alle kinderen weer een tekening voor de kinderen in Noord-Scharwoude gemaakt zouden hebben.

Het binnengaan van een klaslokaal begint met een heel ritueel. Ik zeg tegen de kinderen: “Good morning children, how do you do”. Ze staan dan allemaal op en zeggen op luide toon: “Good morning uncle Ton, how are you doing today”. Op school en ook in het dorp op straat word ik nu regelmatig aangesproken met uncle Ton.

Stoelen
In de lerarenkamer (stel je daar niet al te veel van voor) staat in het midden een houten tafel met daaromheen een aantal gammele stoelen en banken. Miriam vroeg of ik 25 plastic stoelen voor deze ruimte wilde kopen. Met Charles ben ik met een taxibusje naar Kampala gereden (onderweg zeker 100 keer gestopt om mensen in en uit te laten), waarna wij bij een bedrijf terecht kwamen die plastic spullen verkocht. Ze hadden maar een soort stoel, wel in verschillende kleuren. Stoelen gepakt, betaald, de eigenaar van de zaak belde iemand die met een wrak van een auto aan kwam rijden met een kleine laadbak, ik naast de chauffeur en Charles, die niet meekon in de auto, weer met het taxibusje naar school. Onderweg naar school moest de auto nog een paar keer aangeduwd worden. Op school aangekomen konden de stoelen gelijk gebruikt worden, omdat die middag door Miriam in de lerarenkamer een workshop werd gegeven. De leraren waren heel blijk met deze “prachtige” stoelen.

Tot het volgende verslag.
2^e Verslag van het bezoek aan Luzira van 20 maart tot 3 april 2010
Het is nu maandagochtend 29 maart. Na het 1^e verslag zijn er vijf dagen verstreken; dagen waarbij er weer veel is gebeurd.

Hoe gaat het met de projecten/waar zijn wij zoal mee bezig?

Boekenkasten
Af en toe ga ik even kijken bij de meubelmaker die druk bezig is met de boekenkasten. Hij wil ze alle 8 in de loop van deze week brengen en in de klassen ophangen.
Publicatiebord
Het publicatiebord zal deze week worden afgeleverd en geplaatst.

 

Aanleg pad en plantenbakken

Afgelopen week is met zo’n 5 man gewerkt aan het pad. Bij het uitgraven kwamen grote brokken steen tevoorschijn. Een was zeker 200 kilo , die de mannen met behulp van een paar scholieren uit de grond hebben getild. Er zijn inmiddels een groot aantal trottoirbanden gelegd, er zijn muurtjes gemetseld voor de afscheiding van het pad en de tuin en een groot deel is van speciaal zand voorzien. Zaterdag zijn ze bezig geweest met de trilplaat en vandaag zullen de eerste stenen worden gelegd. Zojuist heb ik weer een flink bedrag betaald, zodat een deel van de stenen gekocht kunnen worden. Het geheel zal niet nog niet helemaal klaar zijn wanneer wij vrijdag weer vertrekken, maar alles zal worden afgemaakt.

Hekwerk
Alle palen staan er, voorzien van gaas en prikkeldraad. Zaterdag is het nieuw gemaakte hek geplaatst (nog zonder deur). Vandaag heb ik de laatste betaling gedaan. De komende dagen wordt alles afgemaakt en voor wij weggaan is alles klaar.

 

Uitwisseling brieven en tekeningen

Ik heb in klas 2 nog een tiental tekeningen uitgedeeld, die de kinderen van de Duizend Eilandenschool hadden gemaakt. In totaal had ik ca. 110 tekeningen meegekregen, waarvan ik er zo’n 100 heb gegeven aan de kinderen van klas 1. De overgebleven 10 tekeningen heb ik uitgedeeld aan de kinderen in klas 2. Ik moest helaas veel kinderen teleurstellen.

Meterkast
De nieuwe meterkast is geplaatst en er is weer stroom (wanneer die niet in de hele buurt uitvalt, wat regelmatig gebeurt.

Dak jongens toilethok
Zoals ik al eerder had geschreven was het dak (platen) van het hok van het jongenstoilet afgevallen en totaal afgeschreven. Ik heb net een begroting gekregen voor nieuwe dakplaten voor het jongenstoilet. Ik zal dit zo gaan betalen, zodat vandaag of uiterlijk morgen nieuwe platen kunnen worden geplaatst.

Afgelopen vrijdag ben ik met Jaap en Klaas naar Nukomo gereden, zo’n 25 kilometer buiten Kampala, waar een Nederlands echtpaar, Piet en Pita, een fantastisch kindertehuis hebben neergezet. De naam van de stichting is Noach’s Arc. Er zitten ongeveer 110 kleine kinderen, die ergens langs de kant van de weg te vondeling zijn gelegd en die in het tehuis worden gehouden tot ze ca. 18 jaar zijn. Het is ongelooflijk wat er staat. Aan alles is gedacht. Eigen groente wordt verbouwd, er is vee, een grote werkplaats waar alles wordt gemaakt. Per jaar komen ca. 60 containers voor met spullen uit Nederland, Duitsland, Canada en Amerika. Alle spullen worden gratis geleverd. De kosten van het hele project wordt betaald door mensen en instanties uit verschillende landen. De rondleiding, die wij van Piet kregen, was zeer uitgebreid en indrukwekkend.
Met Piet heb ik afspraken gemaakt over de container, die vanuit Nederland onderweg is naar Oeganda, waarin twee kisten zitten met spullen van de Duizend Eilandenschool, bestemd voor de Luzira school. Hij zal contact met mij opnemen wanneer de container is aangekomen, zodat ik Miriam kan doorgeven dat zij of iemand anders van de school de kisten kon ophalen. En natuurlijk zullen daar foto’s van worden gemaakt.

Op school komen regelmatig mensen langs, die in het dorp verschillende functies vervullen en die alle zeer geïnteresseerd zijn wat er zoals op school gebeurd. Iedereen bedankt onze sponsors voor het geld wat is gegeven om dit allemaal te verwezenlijken.
Gearresteerd !!
Afgelopen zaterdag ging ik, zoals elke dag, rond half 8 geld halen bij de pinautomaat vlak bij school (de enige in de buurt). Met een pinpas kan ik maximaal omgerekend zo’n 450 euro opnemen. Dus heb ik vier pinpassen meegenomen om over voldoende contant geld te kunnen beschikken. Het pinhokje wordt dag en nacht door een bewaker van de bank bewaakt. De bewaker zag dat ik met meer dan een pinpas geld opnam en vroeg mij toen ik naar buiten stapte hoeveel pasjes ik had. Ik had dus vier pinpassen, een creditcard, een bloeddonorkaart, een pasje voor het alarmsysteem van mijn kantoor in Nederland en een pasje van de ziektekostenverzekering. Dat vond de wacht zo verdacht, dat ik niet weg mocht gaan. Hij belde de politie (nadat iemand anders met 35 cent een kaartje moest kopen voor zijn telefoon). Ik kon gelukkig Charles bellen die direct aankwam. Maar dat haalde niets uit, ook niet toen een hooggeplaatst iemand uit het dorp er bij kwam. Na drie kwartier kwam een pick-up van de politie en mij werd door een bijzonder onvriendelijk iemand bevolen in de auto te gaan zitten. Met twee man politie en Charles reden wij naar het hoofdbureau van politie in Kampala. Ik mocht Klaas nog bellen, die mij vroeg of hij langs moest komen of dat hij zijn advocaat moest sturen. Dat vond ik niet nodig. Daarna mocht ik niet meer bellen. Ik heb veel politiebureaus van binnen gezien maar dit sloeg qua smerigheid alles. Daar wil je niet zitten. Nou, ik heb er zo’n 6 uur gezeten, waarbij ik door politie van de fraudebestrijding werd gehoord (zonder dat aanvankelijk iets werd opgeschreven). Dit gebeurde door verschillende mensen achter elkaar, zodat ik elke keer opnieuw het verhaal moest vertellen. Het bleek dat het hebben van één pasje al verdacht is, laat staan 8 pasjes. Op dit moment was de politie bezig met een fraudezaak, waarbij door Oost-Europeanen gebruik werd gemaakt door valse pinpassen.

Ook het feit dat ik voor een goed doel in Oeganda was en dat ik, zolang ik op het politiebureau zat niets kon doen voor de school, bleek bij niemand goed aan te slaan. Ik was bij de politie en zij bepaalde wat er met mij ging gebeuren. Ik heb uiteindelijk een man gesproken die na verloop van tijd vriendelijk werd; hij bleek het hoofd van de afdeling te zijn. Er moest iemand van de bank langskomen om de pasjes te controleren, maar die man kon niet worden bereikt. Omdat ik geen paspoort bij mij had (alleen een rijbewijs) werd ik met de pick-up naar huis gebracht, ook weer samen met Charles, die niets voor mij kon doen, maar wel de hele dag bij mij bleef, met het hoofd van de afdeling en de man die mij had opgehaald. Onderweg heb ik met het hoofd van de afdeling gesproken over mijn vroegere werk als rechercheur bij de fiscale recherche. Dat vond hij, en ook de onvriendelijke man die mij had opgehaald, zeer interessant. De sfeer werd er een stuk beter op. Thuis heb ik mijn paspoort opgehaald en met Jaap, die op mij stond te wachten, zijn wij weer teruggereden naar Kampala. Eerst naar een bank, waar wij niet naar binnen mochten gaan, en toen weer naar het politiebureau. Daar was het wachten op de man van de bank. Ook probeerden ze de Nederlandse ambassade te bellen, wat niet lukte, omdat ze het telefoonnummer niet konden vinden. Met het hoofd van de fraudeafdeling heb ik nog een tijd zitten praten over mijn werk. Hij zei mij dat de politie over weinig fraudebestrijding ervaring beschikte (dat had ik ondertussen wel gemerkt) en hij vroeg mij of ik vanuit Nederland terug wilde komen naar Kampala om zijn mensen les te geven in fraudebestrijding. Via mailverkeer zou alles verder uitgewerkt worden. Ik was weer een grote vriend van de politie geworden. Uiteindelijk kwam tot mijn opluchting rond 2 uur de man van de bank, die de pasjes handmatig bekeek en niets anders kon zeggen dat ze in orde waren en dat het normaal was dat je over meer dan een pasje kon beschikken, wanneer je meerdere rekeningen had. Ook met deze man had ik een goed contact. Toen moest nog een verklaring op papier worden opgenomen door een norse politieman. Dat ging op papier met de pen en een liniaal. Ik mocht het verhaal lezen en toen de verklaring ondertekenen. Na diverse excuses was ik weer vrij man en kon ik al mijn spullen weer meenemen. De man van de bank was zo vriendelijk om ons met zijn auto naar huis te brengen.

Om drie uur was ik weer thuis en kon ik weer naar school om foto’s te maken. Iedereen vond het verschrikkelijk dat mij dit was overkomen. Men zei ook dat de politie dit deed in de hoop dat ik geld zou geven om vrij te komen. Ik heb geen moment gedacht om te betalen.
Op de weg naar huis vroeg ik de bankman of hij nog even met de wacht van de pinautomaat wilde praten, omdat ik nog verschillende keren met pasjes geld wilde opnemen, zonder weer in de problemen te raken. Dat gebeurde en mij werd verzekerd dat ik zonder problemen kon pinnen. Dat merkte ik de volgende dag toen de wacht mij uiterst vriendelijk ontving.

Gisteren heb ik een heel mooie fietstocht van ca. 30 kilometer op mijn gehuurde fiets door het binnenland gemaakt, waarbij ik ook nog met een bootje naar de overkant moest varen. Ik hele belevenis. In elk dorp werd ik hartelijk verwelkomd door de kinderen, die naar mij zwaaiden en mij toeriepen.
Er moet natuurlijk nog heel wat meer worden gedaan, maar tijd en geld is beperkt.

Het keukendak moet nog worden verhoogd (of misschien kunnen wij bij voldoende geld een nieuwe keuken bouwen).
De architect heeft opdracht gekregen op het schoolterrein een tekening en offerte voor vier nieuwe lokalen te bouwen, een voor klas 1 en een voor klas 2 (in welke klassen nu nog elk 100 kinderen zitten). Daarnaast een lokaal voor de bibliotheek en een computerlokaal. Maar voor het gebouwd gaat worden moet nog heel wat geld worden ingezameld.
Er is dus heel wat gebeurd in de afgelopen vijf dagen.

Tot het volgende verslag.

 

3^e Verslag van het bezoek aan Luzira van 20 maart tot 3 april 2010
Het is nu donderdagochtend 1 april. Ook nu is de laatste dagen weer heel wat gebeurd.

Hoe gaat het met de projecten/waar zijn wij zoal mee bezig?

Boekenkasten
Het zal niet lukken alle boekenkasten vóór ons vertrek morgen op te hangen. In ieder geval zullen er vandaag tenminste twee worden gebracht en opgehangen.

Publicatiebord
Het publicatiebord is afgelopen week gebracht en zal worden geplaatst wanneer het pad en de tuin klaar zijn. De ideeen box is besteld.

 

Aanleg pad en plantenbakken

Afgelopen week is met man en macht gewerkt aan het pad. Ongelooflijk hoe knap ze dat doen met de weinige hulpmiddelen die ze tot hun beschikking hebben. Gisteren vroeg een aantal mannen mij om water. De hele dag werken in de zon en je ziet ze niet drinken. Ik heb gezegd dat ze water van huis moeten meenemen en dat ze hun flessen dan in de koelkast van de lerarenkamer konden zetten. Daar had nog niemand aan gedacht, maar ze vonden het een goed idee wanneer de leraren hiermee akkoord gingen (en dat deden ze uiteraard ook).

Hekwerk
Het hekwerk is helemaal klaar en de poort is gemonteerd. Ze zijn nu bezig om alle rommel op te ruimen.

 

Uitwisseling brieven en tekeningen

Van klas 2 heb ik tekeningen gehad, bestemd voor de kinderen van de Duizend Eilandenschool in Noord-Scharwoude.
Van alle kinderen van klas 6 west en oost en van een paar kinderen in klas 5 en 7, die ook de brieven van de kinderen in Nederland hadden gekregen en die nu druk bezig zijn brieven terug te schrijven, heb ik een persoonlijke foto gemaakt. Charles schreef op een klein bord de naam van de leerling en in welke klas ze zaten en ik maakte in totaal ca. 200 foto’s. Ik heb de kinderen beloofd dat ik voor iedereen een foto zou laten afdrukken, die ik naar de school zou sturen.
Dak jongens toilethok
Het nieuwe dak is geplaatst en de oude buizen voor afvoer van de urine naar de sceptic-tank en voor de ontluchting zijn vervangen door nieuwe plastic buizen.

Keuken
Het personeel in de keuken (2 vrouwen en 1 man) moesten hun werk doen op sandalen en hadden geen handschoenen. Voor deze mensen hebben we schoenen en handschoenen gekocht, waar ze heel blij mee waren.

Bezoek bisschop
Gisteren is de nieuwe bisschop van het kerkgenootschap, waar deze school onder valt (de Anglicaanse kerk) met zijn gevolg langsgeweest. De bedoeling was dat buiten de kinderen van diverse klassen optredens zouden verzorgen, maar vanwege het slechte weer (het had vreselijk hard geregend) lang alles onder water en was het een enorme modderpoel. (Konden wij gelijk zien hoe nuttig het was dat een deel wordt bestraat).

De ontvangst vond nu plaats in de kerk naast de school, waar alle 850 kinderen in gepropt werden.

Na de optredens werd door een aantal mensen, waaronder de bisschop, toespraken gehouden, waarbij Jaap en ik iedere keer met naam werden genoemd. En iedere keer werd door de hele kerk voor ons geklapt. Ons werk hier wordt door iedereen enorm gewaardeerd.

Ook in de bijeenkomst daarna op school, in een van de klassen, waarbij alle leerkrachten en het schoolbestuur aanwezig was en waar wat hapjes en wat frisdrank werd geserveerd, werden wij in alle toespraken hartelijk bedankt voor wat wij voor de school hebben gedaan.

 

Kinderen en leerkrachten

De kinderen en leerkrachten van de school beginnen ons al goed te kennen. Op school, maar ook op straat, worden we door de kinderen aangesproken. De kleinere kinderen vinden het prachtig om hand en hand met ons op het schoolterrein of op straat te lopen. Zelfs in het pikkedonker (en dat is het na 7 uur ’s avonds omdat er geen straatverlichting is) worden wij herkend en geroepen.

 

Vandaag heb ik in een klas foto’s gemaakt van kinderen die druk bezig waren met handwerk (mandjes, tasjes, kleedjes) die ik meekrijg, bestemd voor de Duizend Eilandenschool.

 

In de klas met arme kinderen (zo noem ik die klas maar) heeft Jaap zojuist een koffer met kleertjes gebracht. Op dit moment zijn de leerkrachten bezig om de kleertjes onder de kinderen te verdelen.

Vandaag wordt voor ons een sportfeest op het sportveld van de school georganiseerd.
Geld pinnen
Geld pinnen blijft een probleem. Of de apparaten zijn buiten gebruik (en er zijn er maar heel weinig binnen een straal van 10 km ) of de wacht doet weer moeilijk wanneer ik meer dan een pasje wil gebruiken. Ook de mensen die staan te wachten worden ongeduldig omdat ik soms wel 10 minuten bezig ben. Ik neem nu iedere keer Jaap en /of Klaas mee om mij te begeleiden, want na een paar keer weet iedereen dat ik met een tas vol geld op straat loop of fiets.
Dit is het laatste verslag. Morgen is het Goede Vrijdag en is de school voor de leerlingen gesloten. De arbeiders gaan gewoon door met hun werk.

 

Morgenavond gaan wij weer met een voldaan gevoel naar huis.

 

 

Heerhugowaard, 19 april 2010

 

Ton Apeldoorn